“We moeten omzien naar elkaar, want…de geschiedenis blijkt zich te herhalen… helaas!”

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden het westen van ons land, maar ook andere verstedelijkte gebieden, geteisterd door het gebrek aan voedsel. Het is bijna niet voor te stellen wat moeders met hongerige kinderen destijds door moesten maken tijdens hun lange tocht naar het oosten en noorden van ons land op zoek naar eten. Stilstaande en bewegende beelden van de gebeurtenissen doen ons huiveren. Maar… altijd waren er mensen die met hen begaan waren. Ze waren bereid om hulp te bieden! Gelukkig!

Na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog mocht Nederland een enorme economische groei doormaken. Er werd hard gewerkt om samen een hogere levensstandaard te verwezenlijken. Maar na jaren van samenwerken kreeg het individualisme greep op onze samenleving. Het laatste decennium moesten diverse ouders steeds meer moeite doen om voldoende eten op tafel te krijgen. Door tal van omstandigheden zien ze te vaak en te vroeg een portemonnee zonder inhoud. Een lang dralen wordt dan de gang naar de voedselbank gemaakt. Stilstaande en bewegende beelden van deze gebeurtenissen doen ons huiveren. Maar… altijd waren en zijn er mensen die met hen begaan zijn. Ze waren en zijn bereid om hulp te bieden! Gelukkig!

De afgelopen weken spatten verschrikkelijke beelden van de schermen. Moeders met kinderen verlaten in allerijl hun woningen. Ze zoeken een veilig heenkomen en vluchten westwaarts. Partners en vaders achterlatend. Zij proberen op allerlei mogelijke manieren de vijand tegen te houden en mogelijk te verjagen. Terwijl zij vechten voor vrijheid, verorberen hun op de vlucht geslagen gezinsleden het schaarse meegenomen drinken en eten op. Stilstaande en bewegende beelden van deze gebeurtenissen doen ons  huiveren. Maar… altijd zijn er mensen die met hen begaan zijn. Ze zijn bereid om hulp te bieden! Gelukkig!

De moraal van bovenstaand verhaal: weinigen die hun honger naar macht willen stillen, zijn de oorzaak dat velen uit alle macht hun echte honger elders moeten stillen.

De Sliepersdijk heeft deze weinig benijdenswaardige, maar telkens wederkerende gebeurtenissen willen weergeven:

• Van hongertocht naar voedselbank
• Van stilstaand naar bewegend
• Zwart op wit