Aan de zuidkant van Wierden bevonden zich in de oorlog veel verspreid liggende kleine boerderijen. Bij de boerenfamilies was ruimte om mensen te verstoppen die door de Duitsers werden gezocht. Niet alleen joodse onderduikers maar ook verzetsstrijders die zich niet meer op straat konden laten zien. Allerlei plekken werden als onderkomen gebruikt, schuren, zolders en zelfs een kippenhok. Alles moest natuurlijk geheim blijven. Toen de Canadezen kwamen om de laatste Duitsers weg te jagen werd er nog veel geschoten, er was veel lawaai. Ook bij het kanaal. Dat kanaal liep toen tot Wierden. De brug naar Almelo was er nog helemaal niet.

Op een dag in april was het ineens rustig…en het bleef rustig. Wierden was bevrijd! Iedereen was opgelucht en blij. Nu konden de onderduikers uit hun schuilplaats komen. Sommige mensen keken vreemd op en zeiden: Wie is dat dan? Na de oorlog hebben veel mensen het moeilijk gehad. Er was veel kapot en er was armoede. Pas jaren later ging het beter.